محیط ثانویه حاصل از کشت پانکراس بر تمایز سلول های بنیادی

چکیده: حدود 150 میلیون بیمار دیابتی در سراسر جهان شناسایی شده است. پیوند جزایر پانکراس به عنوان روش موثری برای درمان چنین بیمارانی در نظر گرفته شده است. اما مانع عمده در این مسیر کمبود جزایر پانکراس است. مطالعات بسیاری به منظور توسعه جزایر پانکراس و منابع تجدید پذیر بافت جزیره ای جایگزین، انجام شده است. مطالعات اخیر نشان می دهد بسیاری از انواع سلول های بنیادی می توانند به عنوان منابع احتمالی برای بدست آوردن سلول های قابل پیوند تولید کننده انسولین (ipcs) باشند. سلول های بنیادی کارسینومای جنینی از نظر تکوینی پرتوان بوده و تحت شرایط مناسب می توانند به همه انواع سلولی تمایز یابند. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر محیط کشت ثانویه پانکراس بر تولید ipcs از سلول های ec (p19) تمایز نیافته انجام شد. نتایج نشان داد که محیط کشت مذکور توانست تمایز این سلول ها را به ipcsبه صورت وابسته به غلظت القا کند. اوج پاسخ تمایزی در غلظت 50% محیط کشت ثانویه بود. رنگ آمیزی دیتیزون برای ردیابی ipcs مشتق از ec استفاده شد. سلول های تمایز یافته نسبت به پروتئین های ویژه سلول های بتا، یعنی انسولین-پروانسولین و رسپتور پاسخ ایمنی مثبت دادند. rt-pcr بیان ژن مربوط به سلول بتای پانکراس یعنی pdx-1 را نشان داد. نتایج حاصل از این پژوهش مشخص نمود که تولید سلول های ipcs با ویژگی های سلول های بتای پانکراس از سلول های تمایز نیافته ec امکان پذیر است. واژه های کلیدی: سلول های بنیادی کارسینومای جنینی، محیط کشت ثانویه، سلول های تولید کننده انسولین، انسولین – پروانسولین، گیرنده بتا، pdx-1.